Merhaba sevgili okurum hadi bu sefer hep birlikte doğuran mı ana büyüten mi sorusunu bir kenara bırakalım çünkü sadece doğurmanın yetmediğini artık hepimiz biliyoruz o sebeple kim kimden daha iyi diye arayışa geçmektense her zaman anlattığım söylediğim ve yazdığım gibi yine okları kendimize çevireceğim ve diyeceğim ki yarışı bırakalım silkelenip kendimize gelelim biz doğru dürüst ebeveyn olalım. Bakın anne baba olalım demiyorum ebeveyn diyorum özellikle çünkü arapça kökenli olan ebu dan gelir : baba anlamına gelirken – eyn ise iki, ikili , çoğul ve çoğaltan olarak doğurarak kadını işaret eder ve ebu : baba - veyn : anne yani anne ve baba tek kelime içinde birleştirilmiş olup çocuğa bakmakla yükümlü olan erişkinleri işaret eder bakın ne kadar önemli . Kelime kimin doğurduğuyla yada öz veya üvey kavramlarıyla ilgilenmeyerek sadece çocuğun duygusal fiziksel maddi ve manevi bakımı yapacak kişiyi belirtiyor dolayısıyla öncelikle çocuğumuzun bakımıyla beraber onun bütün sorumluluğunun , yani başarıları kadar başarısızlıkları , doğruları kadar yanlışları , iyi yönleri kadar kötü ve katlanılmaz yönlerinin de sorumluluğunun bizde olduğunu idrak etmeliyiz.
Şimdi bakış açınızı sıfırlayarak yeniden başlayın demem o ki ebeveynlik : hayatın en anlamlı macerasıdır bu macera bir çocuğa hayat vermekle başlayan ve sonsuz bir sevgi sabır ve öğrenme yolculuğuna dönüşen eşsiz bir deneyimdir . Herkesin kendine özgü bir hikayesi olsa da ebeveynliğin temelin de yatan evrensel duygular ve zorluklar ortaktır . Bu yolculuk sadece bir çocuğu büyütmek değil aynı zaman da da kendimizi yeniden keşfetmek güncellemek ve dönüştürmektir .
Aşk ve sorumluluk dengesi : bir bebeğimiz olduğun da hayatımız tamamen değişir ,uykusuz geceler endişeler ve sayısız fedakarlıklar başlar . Ancak tüm bunların yanında daha önce hiç hissetmediğimiz derinlikte bir sevgide filizlenir işte bu sevgi bizi zorluklara karşı ayakta tutan en güçlü motivasyonumuzdur . Ebeveynlik bu koşulsuz sevgiyle birlikte gelen büyük bir sorumluluğu da içerir. Çocuğumuzun sadece fiziksel ihtiyaçlarını değil duygusal ve zihinsel gelişimini de desteklemek bizim görevimizdir.
Hata yapmaktan korkmamak : öncelikle bunu bir ezberleyelim mükemmel ebeveyn yoktur , kendini daha iyi geliştirmiş sevgi dolu ve kendini geliştirmemiş kötü ebeveyn vardır ve herkes gibi bütün ebeveynler de hata yaparlar . Önemli olan bu hatalardan ders çıkarmak ve ebeveyn olarak kendimizi sürekli geliştirmektir . Çocuklarımıza en iyi örnek televizyonda yada komşuda ki değil evde onların hatalarını kabul eden ve affedebilen ebeveynlerdir . Bu şekilde onlara hata yapmanın dünyanın sonu olmadığını ve her düşüşten sonra tekrar ayağa kalkabileceklerini öğretiriz.
Anda kalmak : Ebeveynlik hızlı geçen bir süreçtir daha dün kucağımızda olan bebekler bir bakmışız ki okula başlamış ergenliğe girmişler. Bu nedenle her anın kıymetini bilmek çok önemlidir . Onlarla geçirdiğimiz zamanı dolu dolu yaşamak , küçük anların değeri bilip küçük anılar biriktirmek ve o anın yani her zaman şimdinin keyfini çıkarmak bu yolcuğumuzu daha da anlamlı kılar .
Ebeveynlik kişisel gelişim içinde harika bir fırsattır çünkü kişi bilmediği bir alanda kendi sınırlarına meydan okur . Sabretmeyi empati kurmayı sınır çizmeyi yaratmayı yönetmeyi en önemlisi de karşılıksız ve koşulsuz sevmeyi öğrenir . Bu hayatın en zor ama en anlamlı en özel rollerinden biri ve tektir .
Özetle her anne baba nasıl işine arabasına projesine güvenip özenirse ilk önce en önemli eserinin kendi çocukları olduğunu anlayıp onu her gün emek emek işlerse sonunda ortaya paha biçilemez bir sanat eser evlatlar çıkacaktır ç sizlere hatırlatmak istediğim son noktada çocuklarımızın çevre koşulları nedeniyle zaman zaman ihtiyaçlarını karşlayamadığımız olduğunda bu ister maddi ister manevi olsun , çocuğumuzu geçiştirmek yada kurban psikolojisine bürünüp kendimizi yetersiz görmektense alıp karşımıza yaşı kaç olursa olsun cesurca kendimizi ve koşullarımızı sevgi dili ile anlatmaktır . Doğduğu ilk andan itibaren sevgi içinde büyümüş ve kendiyle sevgi diliyle iletişim kurulmuş her evlat anne babasına yürekten bağlı olup onların karakterlerine ve koşullarına saygı duyacaktır .Lütfen çocuklarınızı başkalarıyla kıyaslamayın ve çocuklarınıza kendi sorumluluklarınızı yüklemeyin sadece sevin ve yaşları neyse o yaşı yaşamalarına izin verin çünkü nasıla bir gün büyüyecek ve kendi hayatlarının sorumluluklarını alacaklar ve siz onları sevgi içinde büyüttüyseniz de inanın sizden daha başarılı olacaklardır .
Sevgilerimle
Yasemin TECİR
